Η αρθρίτιδα του ισχίου είναι μια ασθένεια που επηρεάζει δραματικά την ποιότητα ζωής των πασχόντων λόγω του έντονου πόνου στη περιοχή του γοφού αρχικά μετά από κούραση κατόπιν όμως καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας ακόμα και κατά τη νυχτερινή κατάκλιση ενώ ταυτόχρονα υπάρχει και μεγάλος περιορισμός της κινητικότητας. Δυο είναι οι περισσότερο χαρακτηριστικοί τύποι της αρθρίτιδος η οστοαρθρίτιδα που είναι και η συχνότερη και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Μέχρι σήμερα, αλλά και απ' ότι φαίνεται ούτε στο άμεσο μέλλον ,δεν υπάρχει φαρμακευτική αγωγή που να θεραπεύει ή να επηρεάζει την πορεία της νόσου πέρα από τη μείωση του πόνου με όλες τις ανεπιθύμητες ενέργειες των φαρμάκων.
Όταν η συντηρητική αγωγή δεν μπορεί να προσφέρει πλέον τίποτα οι προχωρημένες περιπτώσεις αρθρίτιδος του ισχίου αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με ολική αρθροπλαστική, με αντικατάσταση δηλαδή των φθαρμένων αρθρικών επιφανειών με υλικά που ονομάζονται προθέσεις και αποτελεί σήμερα μια από τις περισσότερο κλινικά αποτελεσματικές επεμβάσεις προσφέροντας μια καλή ποιότητα ζωής χωρίς πόνο και φυσιολογικό εύρος κίνησης.
Σήμερα γίνονται παγκοσμίως γύρω στο 1 εκατομμύριο ολικές αρθροπλαστικές το χρόνο και μέχρι το 2030 ο αριθμός αυτός αναμένεται να τριπλασιασθεί. Η πρώτη ολική αρθροπλαστική έγινε στην Ευρώπη το 1960 και θεωρείται μια από τις σημαντικότερες προόδους στο τομέα της χειρουργικής.
Τα τελευταία χρόνια μεγάλη πρόοδος έχει γίνει με τη δημιουργία υλικών ανθεκτικότερων στη φθορά του χρόνου με την ελπίδα ότι θα διαρκούν περισσότερο. Μεγάλη προσπάθεια επίσης έχει γίνει και στις χειρουργικές τεχνικές ενώ η παλαιότερη άποψη που υποστήριζε μεγάλο χειρουργείο, μεγάλη τομή έχει σήμερα καταρριφθεί.
Όπως σε όλους τους τομείς της χειρουργικής έτσι και στην ορθοπαιδική η τάση σήμερα είναι η επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος με τη μικρότερη δυνατή βλάβη στους ανθρώπινους ιστούς. Με αυτό τον προσανατολισμό και με βάση την εμπειρία όλων των κλασσικών χειρουργικών τεχνικών, ο ορθοπαιδικός χειρουργός Γκούζιας Γεωργιος εξειδικεύθηκε στη τεχνική MIS ( minimal invasive surgery) πρόσθια ελάχιστης επεμβατικότητας χειρουργική.
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣΚΡΟΥΣΗΣ ΙΣΧΙΟΥ
Το σύνδρομο πρόσκρουσης του ισχίου αποτελούσε μια άγνωστη νόσο μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Τώρα πια θεωρείται σαν την κύρια αιτία οστεοαθρίτιδος του ισχίου σε περιπτώσεις που μέχρι πρότινος τις αναφέραμε σαν ιδιοπαθής οστεοαθρίτιδα δηλαδή άγνωστης αιτιολογίας.
Είναι μηχανικής αιτιολογίας και οφείλεται σε μια πρόσκρουση μεταξύ της πρόσθιας επιφάνειας της μηριακής κεφαλής και του πρόσθιου χείλους της κοτύλης εξαιτίας ανωμαλιών στο σχήμα τους. Κλινικά εμφανίζεται σε άτομα σχετικά νεαρής ηλικίας και ιδιαίτερα σε αθλητές με πόνο στη περιοχή της "ελιάς" ή και με αντανακλαστικό πόνο στο γόνατο. Στις περιπτώσεις σταθερού πόνου με αποδεδειγμένα διαγνωστικά ευρήματα αυτής της πάθησης η μοναδική λύση είναι η χειρουργική αντιμετώπιση της βλάβης με σκοπό την εξάλειψη του πόνου αλλά και την αποφυγή οστεοαθρίτιδας.
Ανάλογα με το αίτιο η αποκατάσταση της βλάβης μπορεί να γίνει αθροσκοπικά όταν η βλάβη είναι σε αρχικό στάδιο και αφορά τη μεριά της κεφαλής του μηριαίου ή σε συνδυασμό με τεχνική πρόσθιας ελάχιστης επεμβατικότητας όταν υπάρχει πρόβλημα και από τη πλευρά της κοτύλης. Σε περιπτώσεις βλαβών μη προσεγγίσιμων με τις προαναφερθείσες τεχνικές γίνεται ανοιχτό χειρουργείο όπως προτείνεται από την επιστημονική ομάδα που ανακάλυψε την βλάβη.
